Oto 7 rzeczy, które mogą okazać się pomocne dla osób zainteresowanych kartami charakterystyki lub lepszymi wynikami.
1. Informacje zawarte w kartach charakterystyki (SDS) są poufne.
Absolutnie nie. To nadal jeden z najważniejszych fałszywych "faktów", które słyszę na spotkaniach.
Prawda jest taka, że nie można nakładać obowiązku zachowania poufności na informacje, które powinny być zawarte w karcie charakterystyki. Tylko jedna rzecz może pozostać "ukryta" w karcie charakterystyki i jest to tajemnica nazwy chemicznej, a nawet to tylko w niektórych przypadkach.
Na przykład, jeśli produkt zawiera substancje niebezpieczne, które przekraczają określone stężenia (zazwyczaj 0,1% lub 1%), musimy je wskazać w punkcie 3 karty charakterystyki. Nie można ich po prostu ukryć.
2. Karta charakterystyki (MSDS) jest przeznaczona wyłącznie do kontroli chemicznej lub dla innych organów regulacyjnych.
Właściwie karty charakterystyki stanowią istotne źródło informacji dla osób mających do czynienia z chemikaliami. Są wśród nich inżynierowie ds. bezpieczeństwa, konsultanci ds. chemikaliów, lekarze, przewoźnicy i kierownicy magazynów.
Sekcja 8 karty charakterystyki substancji niebezpiecznej ma kluczowe znaczenie dla użytkownika profesjonalnego, np. inżyniera ds. bezpieczeństwa. Sekcja ta wskazuje wyposażenie ochronne (maska ochronna, filtr, buty robocze, ubranie itp.). W tej sekcji wskazano również, na jakie substancje narażeni są pracownicy i jakie są limity bezpiecznego stosowania (np. jakie jest jeszcze bezpieczne stężenie acetonu w powietrzu).
Lekarz, na przykład, potrzebuje karty charakterystyki substancji niebezpiecznych (SDS) do przygotowania oceny ryzyka w miejscu pracy. W tym przypadku, dane z MSDS stanowią podstawę do przygotowania takiej oceny/dokumentu.
Osoby zainteresowane odpadami i gospodarką odpadami mogą znaleźć odpowiednie informacje w sekcji 13. Sekcja 14 jest ważna dla przewoźników, dlatego też są oni informowani o rodzaju transportowanych przez nich chemikaliów.
Wszystkie informacje są zebrane w jednej karcie charakterystyki i dlatego są przeznaczone dla różnych ekspertów (a nie tylko dla inspektorów, co często jest popularnym przekonaniem ludzi).
3. Nie przygotowaliśmy karty charakterystyki, więc nie jesteśmy za nią odpowiedzialni.
Nieprawda. Oto, co napisano w wytycznych dotyczących sporządzania kart charakterystyki (SDS):
"We wszystkich przypadkach dostawcy substancji lub mieszaniny, która wymaga karty charakterystyki, ponoszą odpowiedzialność za jej zawartość, nawet jeżeli nie przygotowali jej sami".
Może myślisz, że nie jesteś dostawcą. Ale poczekaj. Spójrzmy na definicję, zanim skoczymy na jakieś konwulsje.
Dostawcą jest, mówiąc wprost, każdy, kto jest zaangażowany w łańcuch dostaw.
Tak więc, Twój dostawca jest odpowiedzialny wobec Ciebie. A ty jesteś przede wszystkim odpowiedzialny wobec tych, którym sprzedałeś substancję lub mieszaninę. Osoba dostarczająca substancję lub mieszaninę jest zatem odpowiedzialna za treść karty charakterystyki.
Oznacza to, że dostawca jest odpowiedzialny nawet jeśli nie przygotował lub nie sporządził karty charakterystyki (np. bezpośrednie tłumaczenie oryginału). Podstawową zasadą jest, że wydając kartę charakterystyki, jesteś odpowiedzialny za to, co jest na niej napisane.
Powinieneś więc wiedzieć (lub zostać poinformowany) o tym, co rozdajesz.
4. Tłumaczenie SDD zostało wykonane starannie i najlepiej jak potrafiliście.
Na pewno miałeś dobre intencje, ale czy to zwalnia cię z odpowiedzialności?
Niestety nie, ponieważ prawo wymaga, abyś wiedział, co rozdajesz. Oznacza to również, że powinni Państwo znać treść karty charakterystyki i wiedzieć, jak bronić jej treści.
Ta część, która odnosi się do odpowiedzialności, jest napisana w drugiej części Poradnika, która mówi:
"W takich przypadkach informacje dostarczone przez ich dostawców są niewątpliwie użytecznym i istotnym źródłem informacji, z którego mogą oni korzystać przy sporządzaniu własnych kart charakterystyki".
Kluczową częścią, która jest najczęściej pomijana, jest to, że jest to tylko użyteczne i odpowiednie źródło informacji. Nic więcej.
W związku z tym, jeśli przetłumaczyli Państwo kartę charakterystyki, pozostają Państwo odpowiedzialni za jej treść.
5. Przepisaliśmy tylko te informacje, które były już zawarte w dokumencie.
To jest podobne do poprzedniego błędu.
W przypadku przeredagowania informacji nadal jesteś odpowiedzialny za jej treść. Jest ku temu prosty powód. Tylko przepisując informacje, nie sprawdzasz ich poprawności. Co więcej, możesz nieumyślnie uwzględnić błędy, które mogły występować w poprzedniej karcie charakterystyki.
Tak więc z punktu widzenia zobowiązań (i prawników) nie zrobiłeś wszystkiego, co w twojej mocy, aby wykryć błędy i je wyeliminować.
6. Etykiety produktów są materiałem marketingowym i są oddzielone od karty charakterystyki substancji niebezpiecznej.
Fałsz. Treść na etykiecie musi zawsze odpowiadać informacjom zawartym w karcie charakterystyki. Chociaż może się wydawać, że etykiety zawierają tylko informacje marketingowe, to jednak tak nie jest.
Nie zrozum mnie źle. Dobrze jest umieścić materiały marketingowe na etykiecie. Pamiętaj tylko, że musisz również dołączyć niezbędne informacje prawne, takie jak oświadczenia o zagrożeniu. W tym celu należy zapoznać się z kartą charakterystyki tego produktu.
Uwzględnienie obu tych informacji uświadamia konsumentom potencjalne zagrożenia (a nie tylko korzyści) przed użyciem tego produktu.
Oto kilka innych błędów, jeśli chodzi o etykiety:
Te błędy dotyczące etykiet to typowe myślenie sprzedażowe, które wprawia w kłopoty wiele firm.
7. Nie musimy uaktualniać kart charakterystyki, ponieważ są to dokumenty statyczne.
Słyszałem to wiele razy: "Zrobiliśmy, co było od nas wymagane, a teraz jesteśmy po bezpiecznej stronie". To tak nie działa.
Na aktualizację kart bezpieczeństwa (i etykiet) mają wpływ co najmniej trzy czynniki.
Po pierwsze, skład produktu może ulec zmianie.
Wystarczy pomyśleć o ostatnim kryzysie gospodarczym, kiedy to firmy szukające tańszych materiałów i opakowań produktów zmieniały się kilka razy w roku.
Po drugie, mogą ulec zmianie również karty charakterystyki dotyczące przyjmowania substancji do produktu. Faktem jest, że substancje są stale badane i tym samym na nowo klasyfikowane.
Oto prosty przykład kwasu borowego.
Lata temu kwas borowy był obecny w wielu produktach do użytku ogólnego (był nawet używany w produktach kosmetycznych) i został zaklasyfikowany jako nieszkodliwy.
Następnie, gdy pojawiło się więcej dowodów na temat tej substancji, została ona sklasyfikowana jako bardzo niebezpieczna - toksyczna dla rozrodczości - i w rezultacie konieczne było sporządzenie nowej karty charakterystyki dla kwasu borowego. Ponadto konieczne było ponowne sporządzenie kart charakterystyki dla wszystkich produktów (mieszanin) zawierających kwas borowy.
Trzecim czynnikiem jest ten, o którym wie większość ludzi - zmiany w prawodawstwie. Karty charakterystyki muszą być dostosowane do zmian w przepisach prawnych. W ciągu ostatnich kilku lat najbardziej znaną zmianą było przejście od przepisów dotyczących DPD do CLP, które wprowadziły nowy system oznakowania i klasyfikacji.
Jeśli karta charakterystyki była kiedykolwiek dokumentem statycznym, to już od dłuższego czasu nie jest takim dokumentem.
